Children Ward

De eerste week werken in het ziekenhuis zit er al weer op. De eerste week stond geheel in het teken van de kinderafdeling, beestjes en nog meer kinderen.
Ik had vorige week geschreven dat we maandag al vrij zouden zijn, omdat het ziekenhuis dicht zou zitten van wegens een nationale feestdag voor de Ramadan. Ondanks dat het hele dorp Katholiek is, is toch bijna iedereen vrij in het ziekenhuis. Er zijn wel de nodige mensen om de medicatie te geven en voor noodgevallen staan er mensen klaar, maar dat was het ook.
Dinsdag de eerste dag om te gaan. Half 8 moesten in the Thea room zijn voor de overdracht van de avond/nacht en worden speciale casussen besproken. Vervolgens gaan we naar de afdeling.
We hadden met elkaar afgesproken dat we de eerste dag een beetje meekeken om te kijken hoe het allemaal zou gaan, maar dat viel vies tegen. We kwamen binnen en na het voorstelrondje werden meteen een thermometer in de handen geduwd. Meet maar van alle kinderen de vitale functies. Je moet je een beetje voorstellen hoe dat er uit ziet. Moeders, vaders, oma’s of opa’s zitten met een kind op schoot op een rijtje op een bankje te wachten op de dokter die even zijn klinische beeld erover heen gooit en terwijl ze wachten worden de vitale functies(tempratuur, pols en ademhaling) alvast gemeten. Door ons. Je kunt dan wel geloven dat de eerste keer een beetje wennen was. Voor zowel de ouders, kinderen en voor ons. Maar al snel hadden wij het door en we konden iedereen helpen. Na de vitale functies zijn we wat rond gaan kijken op de afdeling. De ziektebeelden die je ziet zijn wel divers maar het lijkt wel veel op elkaar. Er komen veel casussen binnen van Malaria, sepsis(bloedontsteking), anemie(rode bloedcellen/ijzer tekort) of een combinatie van de drie. Deze kinderen zijn vaak ook comateus. Ook liggen er kinderen op de afdeling die een gebroken been hebben. Deze kinderen hebben gewichten aan hun been hangen om zo hun breuk weer te laten aan groeien.
Dinsdags zijn er veel opnames binnen gekomen en konden we vaak meekijken hoe ieder kind een venflon kregen. Dit is een infuus in een ader. Hierdoor wordt er bloed afgetapt om op te sturen naar het lab om te kijken of het ziektebeeld dat ze in hun hoofd hebben ook klopt. Ook wordt er met een malariatest gekeken of het kind malaria heeft. Dit wordt met iedere opname gedaan, omdat malaria in 80% van de gevallen de onderliggende oorzaak is.
Na de lunchpauze mochten mee helpen met het verstrekken van medicatie. Veel kinderen krijgen door hun venflon de medicatie en daarnaast nog medicatie die ze moeten doorslikken. Je moet dan denken aan Anti-malaria, ijzerdrank, paracetamol, antibiotica. Deze week heb ik hierdoor goed kunnen leren omgaan met een spuit en optrekken van medicatie.
De dag vloog voorbij en hadden al veel geleerd.
Woensdag ging een beetje gelijk op als dinsdag. Alleen wij hadden met Sheila(hoofdzuster en onze stagebegeleidster) afgesproken dat we alle afdelingen gingen verrassen met onze cadeaus, de saturatiemeters. Ze waren er allemaal dol blij met het grote geschenk uit Nederland! Ze zijn meteen in gebruik genomen op alle afdelingen.
Donderdag zijn we meegegaan met een out range. Dit houdt in dat met een paar broeders naar een dorp verderop gaan voor de screening van de kleine kinderen. Dat was wel een beetje hectisch, omdat alle vrouwen met hun kleine kroost om je heen staan om aan de beurt te komen. Ik vind het wel echt fantastisch dat er zulke programma’s bestaan vanuit het ziekenhuis, zodat vrouwen en kinderen die te ver van het ziekenhuis af wonen een kans hebben op gezonde kinderen. Veel kinderen kregen nog een spuit van de DTKP en een vitamine A capsule die ik moest doorprikken. Ik heb zoveel haat in de ogen van de kinderen gezien toen ze van mij de vitamine A kregen. Blijkbaar is het niet zo lekker. Veel kleine vriendjes heb ik daar niet gemaakt. Blijkbaar hebben we ons functioneel in gezet, want we waren veel eerder klaar dan dat ze normaal waren. De rest van de middag mochten lekker uitrusten en dat waren we ook wel weer aan toe.
Vrijdag is alweer de laatste dag op de kinderafdeling. Sheila kwam langs om te kijken naar twee speciale casussen. Er waren twee kinderen waarvan de Artesun (anti-malaria) niet was aangeslagen en nog steeds convulsies(stuipstrekkingen) hadden. Ze kregen een andere anti-malaria en is deze niet aanslaan kunnen ze niets meer voor de kinderen betekenen.
’s Avonds hebben we voor ons zelf frietjes gebakken. De hele keuken stond blank van de rook en de ketchup was een beetje slapjes, maar we hebben een lekker frietje speciaal op. Waren we ook wel even aan wat vettigheid toe na een week met groente, piepers en rijst. Ik heb ook al 5 kilo kwijt. Waarschijnlijk door het missen van vlees en wat andere nodige voedingsstoffen dat me ook gelijk moe maakt. Vlees dat ze hier op de markt verkopen kunnen we niet eten en het vlees dat we kunnen eten, moeten we zelf slachten en bereiden. Dus houden we het maar op groente, wat piepers en rijst. En vooral veel tomaten.
Gisteren hebben we een beetje onze eigen zomerfeesten gehad. Wij zijn meegenomen door een paar van het ziekenhuis naar een tentje Nieuw-Nijmegen waar we wat bier hebben gedronken. Was wel grappig om te zien dat ze een vlag van Nederland op de muur hebben geschilderd met Nieuw-Nijmegen. Wij zijn ook weer netjes voor de deur afgezet, omdat wij niet alleen in het donker over straat mogen lopen.
Vandaag hebben we gewandeld door het dorp en zijn we gaan kijken naar de kerk, klooster en de jongens- en meisjes scholen. De kinderen hebben momenteel vakantie dus het was daar lekker rustig. Anders had de wandeling iets langer geduurd.
Deze week hadden we ook twee gasten die niet welkom waren. Kakkerlakken. Vergeleken met hier hebben we in Nederland echt mini kakkerlakken. Ik denk dat ze hier wel drie of vier keer zo groot zijn.
De kinderen hier blijven je verbazen. Volgens mij is het eerste wat ze leren in het Engels Sweetie, biscuit en money. Om vervelend van te worden. Natuurlijk wil je de kinderen hier van alles toestoppen maar dat gaat gewoon niet. Als je eenmaal begint heb je het hele dorp voor de deur staan. Toch zijn er ook veel lieve kinderen die overdag met je zingen, dansen en handjeklap willen doen.
Gisteravond zijn we gaan eten bij Sheila. Het was heel gezellig en wij hebben voor het eerst in ongeveer 2 weken weer vlees op. Vlees dat ik nog nooit op had, namelijk geit. Ja je leest het goed ik heb geit op! Het is ook nog best lekker ook. Daarnaast had ze ook aardappelen, rijst, erwten en gekookte eieren in tomatensaus. Als toetje kregen we een appel. Ik denk wel dat dit een van de voedzaamste maaltijden is geweest dat we hier hebben gehad.
Vanochtend hebben we een mis bijgewoond in de kerk van het dorp. Het is heel anders dan dat ik gewend ben. De mis is al begonnen en er komen nog steeds mensen binnendruppelen. Het is veel staan, zitten, hurken en teksten waar we geen snars van snapte. Maar door de mensen te volgen hebben we hele mis uit kunnen zitten. Het zingen is hier echt prachtig. Toen het eerste lied werd in gezet, kreeg ik kippenvel. Het leuke aan de liedjes vond ik dat niet alleen het koor zong maar ook de mensen en dat ze er bij bewegen en een beetje dansen. Ze hebben hier twee collecten, een collecte om geld te geven aan een heilige en een collecte voor de kerk zelf. Ook werden er allemaal etenswaar naar het altaar gebracht door bepaalde mensen. Ik heb vandaag sinds tijden weer een communie gehaald. Thuis krijgen we die in de hand, hier moet je hurken en krijgt een communie in de mond van de pastoor. Hele ervaring weer.
Morgen starten we op de afdeling Theatre. Dit is een ok afdeling met een verkoever. We zullen zien wat ons dat weer gaat brengen, maar vanavond gaan we nog uiteten in het dorp bij een medewerker van het ziekenhuis. Wish me luck!

P.s. Bedankt voor al jullie lieve berichtjes, dat waardeer ik echt!