Het regent zonnestralen

Zaterdagochtend zijn wij al heel vroeg vertrokken richting Monkey Bay samen met Maxwell en zijn vrouw. Wij hadden het geluk dat zij ons weg wilde brengen anders hadden wij er twee dagen over gedaan om hier terecht te komen. Onderweg zijn wij gestopt in Mount Mulanje en zijn begonnen met een lekkere lunch. Eindelijk had ik eindelijk een kans om een kop koffie te krijgen! Caroliene had een heerlijke Gambo, een vissoort uit het Malawi Lake. Maxwell ging haar uitleggen hoe je de vis opeet. Voor het gemak blijft er niet zoveel van over. Zelfs de ogen moeten eraan geloven! Dat ging voor de eerste keer te ver en ik was ontzettend blij dat ik voor de kip ben gegaan.
Wij zijn na de lunch de berg verder ingereden. Wij hadden verschillende gidsen achter de auto aan rennen die graag aan ons wilde verdienen. Je kunt wel zeggen dat ze volhouders zijn. Uiteindelijk is er eentje met ons meegegaan, omdat wij bang waren te verdwalen. De wandeling zelf was echt super om te doen. Uiteindelijk kwamen wij bij een prachtige waterval uit. Ze waren daar een videoclip aan het opnemen voor een college die 120 jaar bestaat. Ik kon mijn lachen bijna niet meer inhouden met de halve macarena en de andere aparte danspasjes. Het water bij de waterval is echt prachtig te zien en het is heel rustgevend. De weg terug was niet zo spectaculair, want het was dezelfde weg als heen. Achteraf konden wij best zonder gids, maar je weet in de bergen natuurlijk nooit. Het uitzicht was echt prachtig en je kan nog een heel stuk van de rest van de berg zien.
Daarna zijn we verder gereden richting Monkey Bay. Het was stiekem nog een langere reis dan we dachten. Uiteindelijk waren wij half 10 bij Mufasa Eci Lodge. Onderweg hebben we kunnen genieten van het mooie landschap dat Malawi heeft. De zon scheen prachtig door de wolken heen en zakte langzaam weg achter de bergen waar wij naar toe reden. Gelukkig hadden we al kamers geboekt en hadden ze voor ons eten warm gehouden, want honger hadden we! Het was een lange en vermoeiende dag, dus zijn wij op tijd naar bed gegaan.
De volgende dag was heel verrassend toen wij wakker werden. Het is hier echt prachtig! Lekker aan het strand met een bar en een soort restaurant. ’s Avonds maken ze een kampvuur en wordt er getrommeld op yambees. Het is hier goed te en kunnen hier wel een paar dagen overleven.
De eerste dag zijn we met Maxwell en zijn vrouw richting Cape Mclear gereden en hadden daar aan het strand gezeten en gegeten. Dit keer had ik ook een Gambo, omdat ik het graag wilde proberen. Wij hebben samen de ogen geprobeerd en dat was eens en nooit meer. We hebben samen veel gelachten. Wij zijn nog snel gaan pinnen en een paar boodschappen gehaald en zijn we afgezet om weer terug te gaan naar Monkey Bay. Het afscheid was heel snel, omdat de bus wilde vertrekken. Het is raar om nu helemaal afscheid te hebben genomen van Muona.
Komende dagen gaan we nog genieten van de zon, het meer en wat activiteiten. Morgen gaan we mee met een wandeling.
Zaterdag gaan we met een minibus richting Blantyre waar wij de laatste dagen in Malawi uit gaan zitten.

Ik moet natuurlijk niet de laatste dagen in Muona vergeten. De laatste week hebben we nog rondgelopen in Antenatal. Ze starten de dag met informatie geven aan de moeders die gekomen zijn. Ze geven uitleg en zingen samen liedjes met betekenis zoals family-planning, dat je goed voor je baby moet zorgen en over HIV. Wij hebben ons vooral beziggehouden met screening van kleine kinderen en met screening van zwangere vrouwen. Het is weer even het verschil met de week ervoor. Tijdens het wegen zagen we veel baby’s met een touwtje aan hun middel met kleine stokjes eraan. Dat was instantie raar om te zien. Ze doen dat om er voor te zorgen dat hun kleine kinderen niet behekst worden. Dan komt bijgeloof en wetenschap dichtbij elkaar.
De laatste dag hadden wij vrij genomen om alles te wassen en in te pakken en ’s avonds hebben wij nog nsima gegeten bij Sheila en zijn op tijd naar bed gegaan.

Op het moment is het echt heerlijk om hier in Mufasa te zijn. Lekker zwemmen, zonnen in een hangmat en lekker relaxen. Vandaag zijn we met een “wandeling” mee geweest. Het was meer survivallen en heb ik er een kapotte broek, ellebogen en knieën van overgehouden. Van steen naar steen springen is nog geen nieuwe hobby van mij en was blij met alle aangeboden hulp van twee Amerikanen die als een aap over de stenen heen klommen. Op een val na waarbij mijn been omklapte en even dacht dat ik iets zou schuren of breken heb ik de hele tocht van zo’n drie uur overleefd.

Komende dagen gaan we nog lekker van de zon genieten en er voor zorgen dat we een beetje van onze witte kleur afkomen. Dan komt het einde steeds meer inzicht.