Maternity ward
Door: Lisa Rikken
Blijf op de hoogte en volg Lisa
12 Augustus 2015 | Malawi, Blantyre
Ik had vanmiddag echt een heerlijk Groesbeeks dorpsgevoel. Wij zaten buiten te wachten toen een hele stoet mensen langs kwamen lopen, rennen en roepen terwijl er een man aan handen en voeten was vast gebonden achter op de fiets. blijkbaar had die man een andere man met een houten stok geslagen en is overmeesterd door een aantal mannen en werd na het politiebureau gebracht. het hele dorp wist hiervan en ondertussen kwamen steeds meer mensen erbij. Het werd mij algauw duidelijk dat ieder dorp eigenlijk gewoon hetzelfde is en de tamtam snel rond gaat.
Terug naar vorige week. Vorige week waren we een aantal dagen op Maternity ward. Op Maternity ward worden voornamelijk zwangere vrouwen begeleid tot na de bevalling. Je zou dus denken dat wij veel bevallingen hebben gezien, maar dat valt vies tegen. De hele week hebben wij twee bevallingen gezien en een keizersnee. De eerste bevalling zag per ongeluk, omdat ze niet helemaal doorhadden dat ze al zo ver was. Ondertussen waren ze een andere vrouw op een brancard aan het leggen om naar de operatiekamer te brengen voor een keizersnee. Ik liep er heen om te kijken wat ze aan het doen waren toen ik mijn hoofd naar rechts draaide en zag dat er al een hoofdje tevoorschijn kwam! Toen ging het heel snel en hoorde ik al om mij heen LABOUR LABOUR. Het duurde nog maar een paar minuutjes toen het baby’tje eruit was. Helaas voor deze vrouw was de placenta niet compleet, dus moest ze nog even schoongemaakt worden en van bloedproppen verwijderd worden.
Het is niet uit onze neus gegeten hebben. We hebben veel geleerd over hoe ze hier handelen. Wij hebben uitleg van Sheila gehad over de weeën, hoe je kunt luisteren naar het hartje van de baby, hoe de baby moet liggen en hoe je kunt voelen als het hoofdje ver genoeg is ingedaald.
Op woensdag zijn we weer mee gegaan met een outreach. In een volgepropte auto zijn we naar een ander dorpje gegaan dan de vorige keer. Ook hier mochten we weer helpen met de screening en invullen van documenten. Alleen sommige kleine kinderen zijn bang voor ons. Vele hebben waarschijnlijk nog nooit een blanke gezien. Ik zou ook bang zijn. Andere komen naar je toe n wrijven over je huid heen of de kleur echt is en gaan dan weer giechelend terug naar hun moeders. De vrouwen met hun kinderen komen vaak van ver en deze vrouwen kwamen voornamelijk uit de bergen. Zo’n ochtend is vrij vermoeiend, omdat er zoveel mensen om je heen staan. Het scheelt dat we lekker een middagje vrij waren.
Donderdag zijn we naar Blantyre geweest. Wij moesten nog extra dagen erbij krijgen op onze paspoorten om hier nog te mogen blijven. Gelukkig zijn we met Maxwell gegaan anders hadden we misschien nu nog bij de immigratie gezeten. Maxwell is een van de anesthesisten van het ziekenhuis en is denk ik wel in een korte tijd een goede vriend van ons geworden.
Vervolgens een uurtje in een grote supermarkt rondgehangen (eindelijk weer chocolade!!) om vervolgens een lange, maar gezellige rit terug naar het dorpje Muona.
Vrijdagochtend zijn we alweer aan de laatste dag bij Maternity begonnen. Het was een lange dag zonder nieuwe moeders en lieve baby’tjes. Tot kwart over 5. Er kwam een vrouw binnen die op het punt stond te bevallen. Wij zijn nog gebleven, omdat we niet zoveel bevallingen hebben gezien en deze toch niet zo lang zou duren. Tenminste dat dachten we. De weeën waren niet sterk genoeg meer en een hele tijd later hebben ze uiteindelijk met een vacuümpomp het kindje eruit gekregen. Helaas heeft het kindje het niet overleefd.
’s Avonds zouden we nog twee kippen slachten zodat wij weer wat andere voedingsmiddelen binnen kregen aangezien wij op een paar dagen na vegetariërs zijn geweest. Gelukkig hoefden wij de kippen niet zelf te slachten en heeft Raphael dat voor ons gedaan. We hebben wel onze eigen kippen geplukt en Raphael heeft ze voor ons in stukken gesneden. Je kunt wel zeggen dat vrijdagavond voor ons overweldigend was!
We hebben het weekend onze rust gepakt wat we na deze week wel nodig hadden. Helaas valt nu steeds vaker het licht uit. Er hangt een vloek boven ons als we mensen uitnodigen om te komen eten. Op dit moment van schrijven zitten we ook weer zonder licht en stroom en viel weg tijdens het eten koken. Gelukkig hebben een kolenplaatje kunnen lenen van Maxwell en kunnen we tenminste wat klaar maken. Vanavond lekker ouderwets hutspot gegeten.
Tot en met donderdag zijn we bezig op Antenatal. Hier houden zich bezig met wegen van baby’s, controles van zwangere vrouwen en het geven van de injecties aan de baby’s en moeders.
Meer hierover horen jullie nog van mij!
Terug naar vorige week. Vorige week waren we een aantal dagen op Maternity ward. Op Maternity ward worden voornamelijk zwangere vrouwen begeleid tot na de bevalling. Je zou dus denken dat wij veel bevallingen hebben gezien, maar dat valt vies tegen. De hele week hebben wij twee bevallingen gezien en een keizersnee. De eerste bevalling zag per ongeluk, omdat ze niet helemaal doorhadden dat ze al zo ver was. Ondertussen waren ze een andere vrouw op een brancard aan het leggen om naar de operatiekamer te brengen voor een keizersnee. Ik liep er heen om te kijken wat ze aan het doen waren toen ik mijn hoofd naar rechts draaide en zag dat er al een hoofdje tevoorschijn kwam! Toen ging het heel snel en hoorde ik al om mij heen LABOUR LABOUR. Het duurde nog maar een paar minuutjes toen het baby’tje eruit was. Helaas voor deze vrouw was de placenta niet compleet, dus moest ze nog even schoongemaakt worden en van bloedproppen verwijderd worden.
Het is niet uit onze neus gegeten hebben. We hebben veel geleerd over hoe ze hier handelen. Wij hebben uitleg van Sheila gehad over de weeën, hoe je kunt luisteren naar het hartje van de baby, hoe de baby moet liggen en hoe je kunt voelen als het hoofdje ver genoeg is ingedaald.
Op woensdag zijn we weer mee gegaan met een outreach. In een volgepropte auto zijn we naar een ander dorpje gegaan dan de vorige keer. Ook hier mochten we weer helpen met de screening en invullen van documenten. Alleen sommige kleine kinderen zijn bang voor ons. Vele hebben waarschijnlijk nog nooit een blanke gezien. Ik zou ook bang zijn. Andere komen naar je toe n wrijven over je huid heen of de kleur echt is en gaan dan weer giechelend terug naar hun moeders. De vrouwen met hun kinderen komen vaak van ver en deze vrouwen kwamen voornamelijk uit de bergen. Zo’n ochtend is vrij vermoeiend, omdat er zoveel mensen om je heen staan. Het scheelt dat we lekker een middagje vrij waren.
Donderdag zijn we naar Blantyre geweest. Wij moesten nog extra dagen erbij krijgen op onze paspoorten om hier nog te mogen blijven. Gelukkig zijn we met Maxwell gegaan anders hadden we misschien nu nog bij de immigratie gezeten. Maxwell is een van de anesthesisten van het ziekenhuis en is denk ik wel in een korte tijd een goede vriend van ons geworden.
Vervolgens een uurtje in een grote supermarkt rondgehangen (eindelijk weer chocolade!!) om vervolgens een lange, maar gezellige rit terug naar het dorpje Muona.
Vrijdagochtend zijn we alweer aan de laatste dag bij Maternity begonnen. Het was een lange dag zonder nieuwe moeders en lieve baby’tjes. Tot kwart over 5. Er kwam een vrouw binnen die op het punt stond te bevallen. Wij zijn nog gebleven, omdat we niet zoveel bevallingen hebben gezien en deze toch niet zo lang zou duren. Tenminste dat dachten we. De weeën waren niet sterk genoeg meer en een hele tijd later hebben ze uiteindelijk met een vacuümpomp het kindje eruit gekregen. Helaas heeft het kindje het niet overleefd.
’s Avonds zouden we nog twee kippen slachten zodat wij weer wat andere voedingsmiddelen binnen kregen aangezien wij op een paar dagen na vegetariërs zijn geweest. Gelukkig hoefden wij de kippen niet zelf te slachten en heeft Raphael dat voor ons gedaan. We hebben wel onze eigen kippen geplukt en Raphael heeft ze voor ons in stukken gesneden. Je kunt wel zeggen dat vrijdagavond voor ons overweldigend was!
We hebben het weekend onze rust gepakt wat we na deze week wel nodig hadden. Helaas valt nu steeds vaker het licht uit. Er hangt een vloek boven ons als we mensen uitnodigen om te komen eten. Op dit moment van schrijven zitten we ook weer zonder licht en stroom en viel weg tijdens het eten koken. Gelukkig hebben een kolenplaatje kunnen lenen van Maxwell en kunnen we tenminste wat klaar maken. Vanavond lekker ouderwets hutspot gegeten.
Tot en met donderdag zijn we bezig op Antenatal. Hier houden zich bezig met wegen van baby’s, controles van zwangere vrouwen en het geven van de injecties aan de baby’s en moeders.
Meer hierover horen jullie nog van mij!
-
12 Augustus 2015 - 20:27
Sanne:
Lies,
Super om je verhaal zo weer te lezen. Ook heftig wat je zo allemaal tegen komt. Maar super leerzaam.
Zo te lezen heb je het nog steeds super naar je zin. Nog effe aan de slag in het ziekenhuis en dan nog effe uitrusten en genieten van het land.
Succes en ik ben trots op je.
Liefs -
12 Augustus 2015 - 21:15
Lisa Rikken:
Weer leuk om te lezen Lisa. Wat een ervaring. Geniet nog de laatste weken. Pap -
12 Augustus 2015 - 21:25
Jenny De Bruin:
Hoi Lisa
Wat een verhalen,een fantastische ervaring om dat allemaal mee te mogen maken.
Nog veel succes en leermomenten voor de laatste weken.
Groetjes en liefs Jenny en de rest vd familie -
12 Augustus 2015 - 22:08
Petra:
Ik ben blij om wat van je te horen.Hopelijk hebben jullie de komende week wel elektriciteit en stromend water ;D.Ik hoop snel weer wat te kunnen lezen.Hou van je Dikke Kussen Mama -
13 Augustus 2015 - 21:04
Hester:
Hallo Lisa
Wat een belevenissen en ervaringen die jullie meemaken. Mooi geschreven. Veel succes en geniet!! Liefs van ons Erik en Hester -
14 Augustus 2015 - 15:47
Franka Janssen:
Hoi Lisa, klinkt allemaal alsof je er zo een televisieprogramma van kunt maken. Hartstikke trots op je dat je dit allemaal doet. Is vast iets om nog jaren aan terug te denken.
Groetjes, Franka en de rest van de familie -
16 Augustus 2015 - 17:39
Petra Rutten:
Wat een ervaringen lieve Lies! Het is alsof ik je hoor praten...;-) Njoy de tijd die je nog hebt daar! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
